Bij de bookmakers, organisatoren en TV crew kwamen in de voorspellingen vaak de namen van titelverdediger Kelvin de Ruiter, de talentvolle George Sulaiman en winnaar van de voorselectie Jaap Griffioen bovendrijven als zijnde de grootste kanshebbers op eremetaal en grote vraag was natuurlijk of debutanten, Stefan Lescher, Yoell Blom, Kevin Hazeleger en Berend Aaftink zich staande konden houden in dit geweld. Daarbij opgeteld was iedereen er van overtuigd dat Johan Langhorst, Bart Marcellissen, Kevin de Jong, Randolf Pander en Angelo van der Pas zeker van zich zouden doen laten spreken. Vlak voor het begin was de spanning voelbaar, speelden de zenuwen links en rechts parten en werd er een indrukwekkende minuut stilte gehouden voor de overleden sportvrienden en liefhebbers Theo Hams en Sylvio van der Pas.

Het eerste onderdeel, Boomstam voor maximaal gewicht in drie beurten, werd gelijk een knaller van de bovenste plank waarbij het aanvangsgewicht varieerde van 120 tot maar liefst 170 kg. Zonder de anderen te kort te doen was er maar een man die letterlijk en figuurlijk de show stal, Angelo van der Pas uit Rijswijk, via de sociale kanalen hadden we al vaker gezien dat hij in staat moest worden geacht het officiële Nederlandse record van 187,5 kg. te verbreken maar om dat in wedstrijdverband te doen is andere koek… maar met zijn serie van 170, 180 en 190 kg. verdiende de sympathieke kolos een staande ovatie van het meelevende publiek en zijn tegenstanders en organisatoren, wat een begin van deze titelstrijd. Goede tweede, maar met ruime achterstand, werd de nestor van het gezelschap, Johan Langhorst, bezig aan zijn twaalfde finale met 160 kg. in 2 beurten, goede punten waren er ook voor de Hulk van Bunschoten / Spakenburg, Kevin Hazeleger met 155 / 2 en hij werd op de voet gevolgd door Kelvin de Ruiter (150/1), Bart Marcellissen (150/2), George Sulaiman (145/1) en Kevin de Jong (145/1). Door Stefan Lescher (145/2), Berend Aaftink (145/3) en Yoell Blom (140/2) kon de achtervolging worden ingezet en de eerste zure druiven waren voor Jaap Griffioen (130/2) en thuisfavoriet Randolf Pander (125/1) , het spel stond op de wagen.

Het tweede onderdeel, Yoke race (400 kg. over 20 meter) in heats, liet zien dat met name voor Stefan Lescher (29.25 sec.), Jaap Griffioen (28.69), Randolf Pander (27.06), Yoell Blom (24.78) en Bart Marcellissen (23.87) de weg naar het erepodium wel eens een erg lange weg kon worden vol hobbels, terwijl Berend Aaftink (22.53), Angelo van der Pas (19.75), Johan Langhorst (19.60), Kevin Hazeleger (18.78) en George Sulaiman (18.44) hoop mochten houden, de toppers op dit onderdeel waren een klasse apart, Kevin de Jong (14.93) en winnaar Kelvin de Ruiter (14.53). Na het onderdeel voerde Kelvin de Ruiter de ranglijst aan met 21 p. op de voet gevolgd door het trio Hazeleger, Langhorst en van der Pas met elk 19 punten.

Het derde onderdeel, Car-deadlift van 300 kg., zou om twee redenen ook spraakmakend worden, in eerste instantie door een nieuw maar moeilijk instelbaar frame en anderzijds door een aantal topprestaties, het verhaal: Bij aanvang bleek het nieuwe frame lastig instelbaar tot het juiste gewicht maar toen het na lange tijd gereed lag bleek het teveel gevraagd voor Stefan Lescher (persoonlijk record 310 kg.) maar toen Jaap Griffioen als favoriet op dit onderdeel wel tot 10 reps kwam maar vraag niet hoe en de gebruikte bedrijfswagen van trouwe sponsor Batavia bewoog werd besloten om het gevaarte aan te passen en iets lichter te maken, Lescher en Griffioen hadden recht op een re-run na de overige deelnemers, toen het onderdeel na horten en stoten kon beginnen zou het een regelrecht spektakel worden met een fantastische apotheose.

Thuisfavoriet, bezig aan zijn laatste STMVN als deelnemer, Randolf Pander liet het gewicht nog liggen maar daarna brak de hel los, Yoell Blom perste vijf herhalingen uit het fitte lichaam maar Bart Marcellissen, Berend Aaftink en George Sulaiman deden daar een forse schep bovenop met maar liefst 11 reps, broederlijk gevolgd door van der Pas en Langhorst (beide 10), Kelvin de Ruiter en Kevin de Jong moesten een veer laten met 9 reps en dat zelfde gold voor Kevin Hazeleger met 8 reps. En toen was het de beurt aan de mannen met een re-run… Stefan Lescher werd wat extra opgefokt door zijn coach en kwam ook tot 10 herhalingen maar Jaap Griffioen sloeg alles, in zijn markante stijl perste hij toch nog de winnende 12 herhalingen uit het al vermoeide lichaam, het publiek stond op de banken, wat een ongelofelijke veerkracht en prestatie.

Na deze klapper van Kampen was de top vier: George Sulaiman (26,5 p.), Angelo van der Pas en Johan Langhorst (elk 26) en Kelvin de Ruiter (25,5) en we waren pas halverwege…..er ontstond langzaam maar zeker een slagveld.

Dat er langzaam maar zeker een slagveld ontstond werd goed zichtbaar tijdens het vierde onderdeel, de Power-stairs waarbij drie gewichten van respectievelijk 175, 225 en 275 kg. elk 6 treden hoog moeten worden gebracht, niemand van de twaalf krachtpatsers zou de volle achttien treden halen. De deze middag voorzichtig opererende Randolf Pander mocht de spits afbijten en deed dat met verve, binnen de toegestane 90 seconden wist hij met de 275 kg. trede 17 te halen en de rest van het circus zou zich hierop stuk bijten…. Johan Langhorst en Kelvin de Ruiter kwamen tot 15 treden, Kevin Hazeleger en Berend Aaftink tot 14 en Yoell Blom, Bart Marcelissen en Georg Sulaiman tot 13, Kevin de Jong (12) en Jaap Griffioen (12) haakten definitief af evenals Angelo van der Pas ( maar de laatste zou nog van zich doen laten spreken. De top drie na vier onderdelen werd : Langhorst (36,5) , de Ruiter (36) en Sulaiman (32)

Door de restricties en daarmee gepaard gaande ruimtegebrek was er dit jaar geen vrachtwagen trekken maar werd de Crucifix van stal gehaald als vijfde onderdeel , soms een geliefd onderdeel maar vaak een gehaat onderdeel i.v.m. de moeilijkheidsgraad bij een juiste uitvoering, voor de deelnemers met sterke schouders ligt er soms een voordeel en een Schoulder-man is… Angelo van der Pas, zijn 56.47 seconden met in elke hand 13 kg. was by- far- the best , niemand kwam ook maar enigszins in de buurt. De dikke punten gingen verder naar een ontketende Yoell Blom ( 48.06), Georg Sulaiman ( 47.75) en Berend Aaftink (46.38) . De tik op de neus bij de kanshebbers op het podium waren voor Kelvin de Ruiter (39.40 / 6 pt.) en Johan Langhorst (38.04 / 4 pt.), de top vier na vijf onderdelen werden : 1. Sulaiman en de Ruiter (elk 42) , Langhorst (40,5) en van der Pas (39)

De beslissing moest worden gemaakt op het laatste onderdeel : de Stones of Strength van 100, 120, 150, 160 en 180 kg. op een nieuw frame, aflopend in hoogte maar de eerste bal moest naar 1.82 meter en een bijkomende moeilijkheid van het nieuwe equipment is dat er minder plaats is om steun te zoeken wat weer een aanpassing van de techniek vereiste, het zou blijken…. Het venijn zat echt in de staart.

Kampenaar Randolf Pander wilde geen risico meer lopen en liet het onderdeel aan zich voorbij gaan terwijl Jaap Griffioen moegestreden tot 3 stenen kwam in 23.80 evenals Stefan Lescher met 3 / 43.90 en Berend Aaftink met 3 / 50.55 , Kevin de Jong was ook aan het eind van zijn latijn met 2 / 23.71.

Voor de kanshebbers op eremetaal werd dit onderdeel helaas het Waterloo voor de man in zijn 12e finale Johan Langhorst, zijn drie stenen in 41.39 was gewoon niet goed genoeg voor een plaats bij de top drie… Angelo van der Pas pakte 4 in 48.67, pakte ook twee punten meer dan Johan Langhorst en verzekerde zich van brons, ook Kevin Hazeleger blies nog een keer van de toren met 4 / 34.18 maar de dikke punten op dit onderdeel waren voor light-weight Yoell Blom (5/69.84) en Bart Marcellissen met 5/ 46.41 en toen moest de top twee nog komen. Jongste deelnemer en wellicht de grootste belofte George Sulaiman perste nog een keer alles uit de brede borstkas en wist de vijf balstenen keurig op hoogte te brengen in 49.68 , niet tot dan toe de snelste maar toch…..

Titelverdediger sinds het Wonder van Weert in 2019, Kelvin de Ruiter toonde nog een keer zijn uitzonderlijke klasse wanneer hij onder druk staat en op de Stones, zijn race tegen de klok en tegen George Sulaiman eindigde in welgeteld 34.61 seconden, het shirt ging aan flarden en de titel werd binnen gehaald op imponerende wijze.

Resume: Aan een fantastische aflevering met een prachtig podium, super deelnemers en bovenal een grandioos publiek wat tot de laatste tel bleef zitten, kwam een einde met de tweede titel voor alleskunner Kelvin de Ruiter, een runner-up om U tegen te zeggen George Sulaiman en een man die boven zichzelf uitsteeg Angelo van der Pas.

Rest mij alleen nog om iedereen te bedanken voor zijn of haar inbreng , speciaal die mensen die tot het bittere einde en met bloed, zweet en tranen zijn blijven knokken om de Sterkste Man van Nederland eindelijk weer doorgang te laten vinden , ik neem mijn hoed af voor jullie en graag tot de volgende keer in 2022.

Wout de Jong

Credits foto’s : Veron Wessels en Robert de Groot.

 

 

Einduitslag:

1. Kelvin de Ruiter (54)
2. George Sulaiman (52)
3. Angelo van der Pas (46)
4. Johan Langhorst (45,5)
5. Bart Marcellissen (44,5)
6. Kevin Hazeleger (41,5)
7. Berend Aaftink (40,5)
8. Yoell Blom (34,5)
9. Kevin de Jong (34,5)
10. Stefan Lescher (29,5)
11. Jaap Griffioen (26,5)
12. Randolf Pander (17)